KORZENIE RZESZOWSKIEJ SIATKÓWKI 1953

Ten rodzaj masowego sportu zakładowego już nigdy nie będzie miał miejsca w przyszłości w jakimkolwiek zakładzie przemysłowym, a nie tylko w WSK „PZL” Rzeszów, z przyczyn zmian strukturalnych i oranizacji zakładów pracy.

Początki spartakiad miedzyzakładowych (WSK Rzeszów, WSK Mielec) datują się już od lat 1953 i ograniczały się zwykle do corocznych spotkań miedzyzakładowych w okresie jesiennym.

Ale gdzieś w latach od roku 1964 w góre rozpoczął się w WSK Rzeszów tzw. „Ruch Spartakiadowy” to jest rozgrywanie miedzy poszczególnymi wydziałami zakładu konkurencji w różnych dyscyplinach sportowych, a to w piłce nożnej, siatkowej jak i w konkurencjach lekko-atletycznych. Najbardziej popularna spartakiadowo była piłka siatkowa. Przy poszczególnych wydziałach zakładu "na górze i na dole zakładu", co narzucało usytuowanie wydziałów (bliżej tzw. Lisiej Góry w lesie i na dole zakładu, bliżej dolnej bramy zakładu) zaczęła się szerzyć masowo budowa boisk do siatkówki, a w okresie 15 minutowej przerwy śniadaniowej to jest od 11:00 do 11:15 wielu pracowników wydziałów „łupało” w siatkówkę, zarywając niekiedy te 15 minut przerwy. Był to ruch spontaniczny i wzmagający się z miesiąca na miesiąc i z roku na rok, a trwający intensywnie gdzieś do lat 70.

Ten tzw. „ruch spartakiadowy”, był najsilniejszy w okresie, kiedy dyr. naczelnym WSK „PZL” Rzeszów był mgr inż. Władysław Janik, sam kiedyś grywający w siatkówkę. Zakład WSK Rzeszów liczył wówczas ok. 10000 pracowników, wiec drużyn siatkarskich było wtedy nie mało.

Efektem tego „ruchu”, głównie siatkarskiego były następnie rozgrywki miedzy-wydziałowe zakładu, na boiskach ZKS STAL, zwykle w okresie jesiennym. ( wrzesień, październik). Na stadionie ZKS STAL były czynne 2, a potem 3 boiska do gry w siatkówkę. Zwykle w wolne soboty lub czasem w niedziele w miesiącach jesiennych urządzano mistrzostwa spartakiadowe. Brały wiec tam udział wydziały mechaniczne ( W53, 54, 55, 56, 57, 58, 61, 68, 72, 74), wydziały techniczne (TK, ZD, W69 - potem OBR-NL, TMT i TT), wydziały administracji zakładu, jak również zawodnicy Przedstawicielstwa Wojskowego ( 22PW).

Rozgrywki spartakiadowe były bardzo zacięte, gdyż w/o systematyczne treningi przywydziałowe przyczyniały się do podnoszenia poziomu, selekcji zawodników i kształtowania drużyn; niektóre wydziały zakładu wystawiały nawet po dwie lub trzy drużyny.

W tym okresie trwania tych mistrzostw spartakiadowych przez dobrych kilka lat prym wodziła drużyna biura konstrukcyjnego TK a potem zakładów ZD, OBR-NL eraz z podległym W69 zdobywając zwykle puchar spartakiadowy wygrywając w sumie wszystkie mecze. Jednakże z roku na rok stawało się to zadaniem coraz trudniejszym, gdyż wiele wydziałów w tym np. wydział 61 a potem 72, 74 oraz TT stawiały coraz to większy opór i zaczęły wygrywać turnieje.

W drużynie TK a potem ZD i OBR-NL grali wówczas m.in. byli zawodnicy drużyn sportowych ( np. RESOVI, GRUNWALDU) jak np. Waldemar Gładzik, Jerzy Drożdż, Jan Baranowski, Zbigniew Rudnicki, Stanisław Kuźniar, Marian Tworzyło, Adam Cach i inni. CI młodsi spartakiadowicze zasilali aktualnie lub później różne kluby sportowe (RESOVIA, GRUNWALD). Byli to m.in. Stanisław Ruszała, Waldemar Gładzik, Wiesław Sipowicz, Zbigniew Rudnicki, Tomasz Iwanicki i inni.

Z okresu wyżej omawianych spartakiad zachowały się zdjęcia fotograficzne pokazane w galerii: